«جرارد اسمیت» نوازنده‌ی گیتار بیس گروه راک مستقل TV on the Radio در روز چهارشنبه بر اثر بیماری سرطان ریه درگذشت. این هنرمند سیاه‌پوست، تنها ۳۴ سال سن داشت و خبر رسمی مرگ وی از سوی وب‌سایت گروه اعلام شد.
به گزارش مجله‌ی موسیقی ملودی اعضای گروه طی بیانیه‌ای که در وب‌سایت خود منتشر کردند گفتند: « ما جرارد را به طرزی ناراحت‌کننده از دست داده‌ایم.»
این گروه هم‌اکنون در تور بین‌المللی خود به سر می‌برند و ۵ کنسرت آینده‌شان را به احترام بیسیست تازه درگذشته‌ی خود لغو کرده اند.
و اما هنرمند دیگری که در هفته‌ی گذشته از دنیا رفت ۱۰۰ سال سن داشت.
«اورین تاکر» هنرمند جز، ساکسوفونیست، رهبر یک گروه موسیقی جز و مالک یک کلوب در آمریکا بود. این هنرمند در سال ۱۹۳۹ با آهنگ Oh Johnny, Oh معروف شده بود.
اورین تاکر در سال ۱۹۳۳ یک گروه موسیقی جز را بنیان نهاد و خود وی نیز در کنار نوازندگان به نواختن و حتا خواندن می‌پرداخت تا این‌که در همان دوره، اسطوره‌ی جز «لویی آرمسترانگ» به تاکر پیشنهاد کرد که یک آوازه‌خوان استخدام کند و از خواندن در گروهش دست بردارد.
تاکر در اواسط دهه‌ی ۷۰ میلادی کلوبی را در لوس‌آنجلس تاسیس کرد و گروه موسیقی جز وی تا اوایل دهه‌ی ۹۰ به فعالیت می‌پرداخت.
علت درگذشت این هنرمند قدیمی، عوارض ناشی از کهولت سن اعلام شده است.
هم‌چنین «روی بوریس» هنرمند نوازنده‌ی درامز در سن ۷۹ سالگی در آمریکا درگذشت.
به گزارش مجله‌ی موسیقی ملودی روی بوریس درامر گروه «مرل هگارد» با نام «غریبه‌ها» بود و هم‌چنین در دهه‌ی ۶۰ میلادی برای گروه «بیکرز فیلد» درامز می‌نواخت.
او در نوشتن یکی از اشعار معروف گروه مرل هگارد همکاری داشت اما پس از پایان دهه‌ی ۷۰ از گروه «غریبه‌ها» جدا شد و از دنیای موسیقی کناره گرفت. علت مرگ بوریس مشکلات ناشی از بیماری قلبی اعلام شده است.
سپاس از اطلاعات تکمیلی خوبی که ارسال کردید.
خدايشان بيامرزد.
در مورد هنرمند آخر يعني “روي بوريس” ميخواستم اين مطلب رو اضافه كنم كه ايشون در نوشتن ترانه بسيار معروف “OKie from Maskogee” يعني “اوكلاهمايي اهل ماسكوگي” با مرل هگارد همكاري كرد. داستانش هم از اين قراره كه يك شب كه مرل هگارد همراه گروهش با اتوبوس در حال عبور از يكي از جاده هاي بين ايالتي در ايالت اوكلاهما بودند تا به محل كنسرت برسند،چشم هگارد كه غير از راننده تنها شخص بيدار اتوبوس بود به يه تابلو ميخوره كه روش نوشته “ماسكوگي ۲۰ مايل” همين عبارت جرقه نوشتن اين ترانه رو ميزنه. هگارد بلافاصله بوريس رو بيدار ميكنه و درباره ايده اي كه به ذهنش رسيده بود صحبت ميكنه. بوريس هم از خواب بيدار ميشه و با هم روي ترانه كار ميكنن. اونا فكر ميكنن تو يه شهر كوچك مثل ماسكوگي كسي اهل مواد مخدر نيست پس ترانه با اين جمله شروع ميشه:
We don’t smoke marijuana in Maskogee
يعني: ما توي ماسكوگي ماريجوانا مصرف نميكنيم.
هگارد و بوريس ظرف مدت ۱۵ دقيقه ترانه اي رو تكميل ميكنند كه فقط چند هفته بعد ترانه شماره يك موسيقي كانتري در آمريكا ميشه.
اما اون ۱۵ دقيقه غير از اينكه يك ترانه شماره يك براي هگارد و گروهش هديه داد، كار ديگه اي هم كرد و اونم رونق صنعت گردشگري در شهر كوچك و گمنام ماسكوگي بود كه اثراتش تا امروز هم ادامه داره.
اميدوارم مورد توجه واقع شده باشه.