در اواخر دهه‌ی ۶۰ میلادی، سه موزیسین جوان و صاحب‌سبک با فاصله‌ی یکی دوسال به‌خاطر سو‌ء مصرف مواد مخدر دچار مرگ‌های غم‌انگیزی شدند. این سه فرد ۲۷ سال سن داشتند و نام‌شان با حرف J انگلیسی آغاز می‌شد: «جیم موریسون»، «جیمی هندریکس» و «جنیس جاپلین». از این‌رو در تاریخ موسیقی راک به این افراد، «تری‌جیز» گفته می‌شود.
به گزارش مجله‌ی موسیقی ملودی «جنیس جاپلین» به‌عنوان معروف‌ترین زن سفیدپوست موسیقی دهه‌ی ۶۰ شناخته می‌شود که در سبک‌هایی مانند بلوز، بلوز راک و سایکدلیک‌راک، فعالیت می‌کرد.
او در این ژانرها جزو افراد پیش‌رو به شمار می‌رفت.
جنیس در سن ۲۷ سالگی و در اثر مصرف بیش از حد هرویین درگذشت اما شیوه‌ی زندگی منحصر به‌فرد وی و هم‌چنین آثاری که از خودش برجای گذاشت تاثیر زیادی را بر روی موسیقی راک گذاشته است. به‌طوری‌که در سال ۲۰۰۴ و در رده‌بندی مجله‌ی رولینگ‌استون از ۱۰۰ خواننده‌ی برتر تمامی دوران‌ها، رتبه‌ی ۴۶ به این هنرمند اختصاص یافته است.
هم‌چنین در سال ۲۰۰۸ و در رده‌بندی دیگر این مجله از ۱۰۰ خواننده‌ی برتر تمام دوران‌ها، این‌بار رتبه‌ی ۲۸ را به جنیس جاپلین داده‌اند.
جنیس، خواننده، ترانه‌نویس و تنظیم‌کننده‌ی موسیقی، ملیتی آمریکایی داشت و با صدای قدرت‌مند و خش‌دار خود آثار بسیار جالب توجهی را خلق کرده است.
در وجود او، زن جوان ناآرامی زندگی می‌کرد که سعی داشت با قالب‌های سنتی جامعه رویارویی کند.
او در یکی از ترانه‌های معروف خود می‌خواند: «یک زن نیز می‌تواند خشن باشد، این‌را ثابت می‌کنم.»
جنیس به زاویه‌هایی از زندگی و اجتماع دست پیدا کرد که زنان هم‌رده‌ی او به‌ندرت حتا جرات فکر کردن به آن را داشتند.
- ثمر سعیدی / رادیو کوچه