بیست و‌هشتمین جشنواره موسیقی فجر هم با تمام فراز و نشیب هایش به پایان رسید و باز هم مثل سال های پیش بحث هایی جدی در مورد داوری غیرمنصفانه مطرح است که نمی‌توان به راحتی از آن گذشت.
محمدرضا جهرمی/ مجله موسیقی ملودی: امسال با توجه به بودجه اندک تخصیص یافته به بخش موسیقی متاسفانه شاهد به اشتراک گذاشتن مقام های اول تا سوم در اکثر شاخه ها بودیم که جای بسی تامل است. در مورد بخش رقابتی کلاسیک غیر ایرانی، که شامل حرف و حدیث های زیادی میشود گروه کوارتت گیتار باران به مقام نخست و کوارتت زهی کادانس از تبریز به مقام دوم دست یافتند.در این بخش گروهی حایز رتبه سوم نشد.
اما با توجه به شرکت ۶ گروه در این بخش و استقبال شنوندگان، به نظر می‌رسد گروه تریو مدیانت از بیشترین محبوبیت در میان سایر گروه (از نظر شنوندگان) برخوردار بود که ظاهرا با توجه به نظر هیات داوران حایز هیچ رتبه‌ای نبوده است.
اکثریت موسیقی دانانی که در کنسرت گروه تریو مدیانت شرکت داشتند به این مساله اذعان کرده‌اند که اجرای این گروه بالاتر از سطح اجرای موسیقی کلاسیک رایج در ایران بوده است. از نظر کوک، آنسامبل و قطعات اجرایی و تکنیک‌های منحصر به فرد هرکدام از نوازندگان گویای این موضوع بود.
این موضوع جای بسی تامل دارد، چرا که با به وجود آمدن این دلسردی در هر گروهی پس از یک اجرای منحصر به فرد سبب عدم تمایل به ادامه این راه میشود. سوال اصلی اینجاست که معیار انتخاب چه چیز هایی می‌تواند باشد؟ جواب بسیار مشخص است! معیارها بسته به سلیقه متفاوت و به آسانی قابل تغییر است. بنا بر این ما اگر از لحاظ فنی مساله را بررسی کنیم به نتیجه‌ای نمی‌رسیم. پس احتمالاً معیارهای دیگری مد نظر قرار گرفته که ما از آن بی اطلاعیم!
متاسفانه هیچ هیات نظارتی برای این‌گونه قضاوت‌های ناعادلانه وجود ندارد و ما شاهد تداوم این عمل در چند سال اخیر و مبدل شدن این امر به عادت شده‌ایم. ای کاش می‌توانستیم با برگزاری رقابتی سالم میان جوانان، آنها را به تلاش و کوششی بیشتر تشویق کنیم تا رقابتی که نتیجه‌ای جز دلسردی و یاس برای نوازندگان جوان که برای بهتر بودن سختی و مرارت کشیده‌اند، ندارد.
ای کاش بعضی از اساتید به جای دادن مقام، تلاش و سخت کوشی را به شاگردان خود می‌آموختند، تا در میدان رقابت با دانش و هنر خود رقابت کنند. بدون تردید دادن مقام نخست، اعطای سال‌ها تلاش و تمرین مداوم نیست و فرقی در اصل مطلب که کیفیت نوازندگی و اجرا است نخواهد داشت. اما این داوری‌هایِ از روی قرض تنها شان و منزلت بزرگ‌ترین جشنواره‌ی موسیقی کشور را زیر سوال می‌برد و سبب افت کیفی جشنواره میشود.
اگر در مقام مقایسه هم باشد نه فقط در بخش کلاسیک بلکه در بخش ایرانی هم گروه‌های معترض کم نبوده و از اجرای گروه‌های حایز رتبه با مشکلات فنی خبر دادند. این بخش هم از موارد فوق‌الذکر مستثنا نیست و پاسوز این مسائل شده‌اند. امیدواریم در سال های آتی سیاست‌های مربوط به این هنر فاخر در جهت ارتقا سطح بنا شود.
- محمدرضا جهرمی/ مجله موسیقی ملودی
برای من ۱ سوال مطرح شده و اینه که شما که به این راحتی ۳ نفر از بزرگان موسیقی ایران رو یعنی آقای پاکباز ، میناسکانیان و خانم موحد رو به نا داوری متهم کردید رفتید نظر خودشونو بپرسید؟؟ معیار اونا چی بوده؟؟ و به جای اینکه مثل همه جریانات رایج تو کشور یک طرفه قضاوت کنید در مقالتون نظر اونا رو هم بنویسید تا من و امثال من مطمئن شیم که شما که از انصاف حرف می زنید،آیا انصاف هم رعایت می کنید؟
ممنون
خیلی خوب بود.امیدوارم دیگه شاهد این مسائل نباشیم