عبدالجبار کاکایی (شاعر و ترانه‌سرا) معتقد است؛ یک هنرمند در شرایطی می‌تواند به خلاقیت و نوآوری در آثارش دست پیدا کند که آزادی عقل و تفکر داشته باشد تا فارغ از مشکلات و دغدغه‌های فکری بتواند بر کیفیت اثرش بیفزاید اما این تمرکز در آزادی عقل در روزگار ما برای هنرمند وجود ندارد.
به گزارش مجله‌ی موسیقی ملودی این ترانه‌سرا در گفت‌وگو با ایلنا ضمن انتقاد به فضاهای موجود که هنرمند را از تمرکز و خلاقیت بازمی‌دارد، با اشاره به تکرار تم‌ها و فضاهای خنثی در آلبوم‌های جدید موسیقی، گفت: برای خلق یک قطعه موسیقایی با ارزش و نو، ترانه‌سرا، آهنگساز، تنظیم کننده و خواننده باید در فضای فکری آرام، به خلاقیت و خلق زیبایی برسند، اما عدم وجود چنین آرامش فکری باعث شده که اغلب آلبوم‌هایی که این روزها شنوای آن هستیم، حرف جدیدی برای گفتن نداشته باشند.
کاکایی ادامه داد: از مقوله‌ی الزام آزادی عقل و تفکر برای هنرمند که بگذریم، تازه هنرمند با فیلترهای بزرگی با نام‌های وزارت ارشاد و سازمان صدا و سیما مواجه است که در این مواجهه، موقعیت‌های جدیدی برای ترانه و موسیقی بوجود می‌آید.
وی که پیش‌تر سابقه‌ی فعالیت در شورا‌ی عالی راهبردی موسیقی را داشته است، توضیح داد: برخی از ممیزی‌ها زیر عنوان موسیقی فاخر و با این توضیح که موسیقی باید از سطح کیفی قابل قبولی برخوردار باشد، قابل پذیرش است که عموما این ممیزی‌ها ازسوی شوراهای علمی صادر می‌شوند. اما برخی از ممیزی‌ها براساس قوانین نانوشته و اعلام نشده آن‌هم ازسوی نهاد‌ها و حتی افراد نامشخص صورت می‌گیرد که طبیعتا سلیقه‌ای و غیرعلمی هستند.
کاکایی اضافه کرد: بارها در پاسخ به مسوولانی که گفته‌اند؛ «گر اعمال سلایق و ممیزی‌های خارج از حیطه‌ی شوراهای علمی نباشد، ترانه به ابتذال کشیده می‌شود»، گفته‌ام که باید به ذائقه‌ی مردم احترام گذاشت. مگر نه این است که پیش از انقلاب هر نوع موسیقی در جایگاه خود عرضه می‌شد و باوجوداین؛ موسیقی فاخر بر موسیقی به اصطلاح کاباره‌ای در میان مردم ارزش بالاتری داشت؟! مگر نه این است که اکثر بزرگان موسیقی ایران از همان زمانه برآمدند؟! بنابراین به اعتقاد من؛ اگر دست از سر موسیقی بردارند، موسیقی راه خود را پیدا خواهد کرد.
این ترانه‌سرا افزود: مجموعه‌ی عواملی که گفته‌شد، باعث شده‌اند که شرایطی بل‌بشو برای موسیقی روز ایران بوجود بیاید و دست‌آخر چیزی که به‌عنوان یک آلبوم موسیقی تولید می‌شود، از سطح قابل قبولی برخوردار نباشد.
کاکایی ضمن انتقاد از عدم وجود سندیکای قدرتمند موسیقی در ایران، گفت: خود اهالی موسیقی و بزرگان این حوزه؛ خود تا حدودی مقصر هستند چراکه در طول این‌سال‌ها هیچ اقدام موثری در جهت تاسیس صنف و سندیکایی قدرتمند که بتواند حق فعالین‌اش را بگیرد، صورت نداده‌اند. در چنین شرایطی‌ست که دولت می‌شود متولی موسیقی کشور و از آنجایی که در پی رسیدن به اهداف و مختصات فکری خود است، هر آنچه خارج از این دایره و به نفع دولت نباشد، نسبت به آن بی‌تفاوت است.
وی اضافه کرد: ماجرا در حد بی‌تفاوتی دولت به موسیقی روز کشور خلاصه نمی‌شود. متاسفانه دولت خود به دنبال اثبات بی‌کفایتی جریان‌های موسیقی‌امروزی(خصوصا پاپ) است. آنچنانکه جریان‌های موسیقایی بر اثر نبود حمایت ضعیف خواهند شد و دولت نیز اتفاق‌های سطحی که در این حوزه و ژانر رخ می‌دهد را مورد تمسخر و تقبیح قرار می‌دهد.
کاکایی در دفاع از موسیقی پاپ، اظهار کرد: چرا موسیقی پاپ که ۹۰ درصد از مخاطبان موسیقی کشو را به خود اختصاص می‌دهد، ازسوی هیچ نهاد رسمی کشور به رسمیت شناخته نمی‌شود؟ چرا وقتی که موسیقی پاپ از جشنواره موسیقی فجر خط می‌خورد، هیچ کس اعتراضی نمی‌کند؟ سوال این است که اگر این بی‌توجهی ها در عرصه‌ی ورزش رخ می‌داد، بازهم همینطور مسکوت باقی می‌ماند؟ بنابراین یکی از بزرگترین مشکلات موسیقی پاپ نداشتن متولی صالح است.