جیمی تو باید از من یاد بگیری

«جیمی هنریکس» که عده‌ای او را پدر موسیقی راک می‌نامند به‌خاطر حرکات نمایشی‌اش با گیتار، بسیار مورد توجه قرار دارد. اما شاید تعدادی از دوست‌داران جیمی این‌را نشنیده باشند که خود او از طرف‌داران «جرج بادی گای» بود و از حرکات بادی گای الهام گرفته‌ بود.

جیمی هنریکس اعجوبه‌ی گیتار الکتریک که در سنین جوانی، دنیای موسیقی را از وجود خود محروم کرده است روی صحنه با گیتار اعجاز می‌کند و با دست و پا و دندان به نواختن این ساز مبادرت می‌ورزد! اما بادی گای پیش از هنریکس نظیر این حرکات را انجام می‌داده و به‌خاطر شیطنت‌هایش مدتی نیز نتوانسته توجه تهیه کننده‌ها را برای پخش آثار زنده‌ی خود جلب کند.

بادی گای که یک بلوزمن و نوازنده‌ی گیتار الکتریک در سبک شیکاگو بلوز است تاثیری قابل توجه بر نوازندگان بعد از خود گذاشته است. او از تکنیک‌های مخصوص به خودش استفاده می‌کند و مهارت در نواختن گیتار و حرکات نمایشی را در اواخر دهه‌ی ۵۰ میلادی با یکدیگر در هم آمیخته است. بادی گای در جوانی به شیکاگو نقل مکان کرد و با «مادی واترز» بلوزمن مشهور و نوازنده‌ی سبک شیکاگو بلوز آشنا شد. بلوز اکوستیک با فولک قرابت زیادی داشت و مکتب شیکاگو بلوز، استفاده از سازهای مدرن‌تر مانند گیتار الکتریک را وارد موسیقی بلوز کرد. مادی واترز و به‌دنبالش بادی گای، از اولین کسانی بودند که شیکاگو بلوز را اشاعه داده‌اند.

بادی گای هم‌چنین، حرکات نمایشی با گیتار را در اجراهای زنده برای اولین بار انجام می‌داد. او می‌توانست از پشت سر، با کمک دو دست، پاها و حتی دندان‌های خود گیتار بنوازد. او تاثیر زیادی روی جیمی هنریکس گذاشته اما از آن‌جا که شانس و اقبال چندانی برای انتشار اجراهای تصویری خود پیدا نکرده بود، هنریکس که حدود یک دهه بعد از او اعلام حضور کرد از گای معروف‌تر شده است. تهیه‌کننده‌های محتاط‌‌ تر اواخر دهه‌ی ۵۰ از اجراهای سرخوشانه و سنت شکنانه‌ی گای دل خوشی نداشتند. علاوه بر این، کمبود امکانات ضبط و عرضه‌ی ویدیو در آن دوران، از عوامل همه‌گیر نشدن حرکات نمایشی بادی گای به شمار می‌روند.